-
استاد : سید محمد علی مرتضوی
-
مقطع : دوم دبیرستان
-
حجم جزوه : بدون حجم
-
تاریخ : 16/01/14
-
تعداد بازدید : 2657
-
نظرات : ۰
-
نویسنده : konkuru
با سلام و احترام
تمامی نکات عربی دوم دبیرستان مبحث وصف و اضافه رو امشب برای شما اماده کرده ایم.
دو اسم وقتی کنار هم بیایند؛ یک ترکیب اسمی میسازند؛ این ترکیب اسمی میتواند بر دو نوع باشد:
1- وصفی (شامل موصوف و صفت)،2- اضافی (شامل مضاف و مضافالیه)
اگر اسم دوم، اسم اول را توصیف کند، به ترکیب اسمی،«ترکیب وصفی»میگویند؛ مانند:الکتاب المهمّ(کتاب مهم؛ در اینجا مهم بودن صفت کتاب است.)
اگر اسم دوم فقط به اسم اول نسبت داده شود و آن را توصیف نکند، به ترکیب اسمی،«ترکیب اضافی»میگویند؛ مانند:کتاب التلمیذ(کتاب دانشآموز؛ در اینجا، فقط مالکیت کتاب به دانشآموز نسبت داده شده است و دانشآموز صفت و ویژگی کتاب نیست!)
در عربی، در ترکیب وصفی؛ به اسم دوم،«صفت» (نعت)و به اسم اول، «موصوف» (منعوت)میگویند.
در عربی، در ترکیب اضافی؛ به اسم دوم،«مضافإلیه» و به اسم اول،«مضاف» میگویند.
اوّلین نکته:
صفت و مضافالیه «نقش» هستند و اعراب خاص خود را دارند (که در ادامه به آنها اشاره میکنیم) اماموصوف و مضاف، «نقش» نیستند؛ یعنی موصوف و مضاف خودشان در جمله نقشهای دیگری نظیر مبتدا و فاعل، مفعول و…را میپذیرند. ما فقط آن دو را بهصورت موصوف و مضاف نامگذاری میکنیم تا به این وسیله بتوانیم ویژگیهای مربوط به صفت و مضافإلیه را بهتر توضیح دهیم؛ پس فقط نامگذاری هستند نه نقش!!!
ویژگیهای صفت:
صفت در چهار مورد باید با موصوف خود مطابقت داشته باشد:
1-جنس(مذکر و مؤنث بودن)
2-تعداد(مفرد، مثنی یا جمعبودن)
3-معرفه و نکره(البته فراموش نکنیم کهمطابقت در «نوع» معرفه الزامی نیست!بهعنوان مثال، ممکن است موصوف معرفه به علم باشد اما صفت معرفه به ال؛ مانند «مکّه المکرّمه»)
4-اعراب(مرفوع، منصوب یا مجرور بودن)
دومین نکته:
از آنجایی که صفت در اعراب (مورد چهارم از موارد فوق) از موصوف خود تبعیت میکند؛ لذاصفت را یکی از«توابع» میدانیمکه دارای اعراب خاص و ثابتی نیست و اعراب آن با توجه به نقشی که موصوف آن در جمله پذیرفته است، تعیین میشود. (بهعنوان مثال، اگر موصوف، فاعل باشد، صفت نیز به تبعیت از اعراب مرفوع فاعل، مرفوع میشود.)
مثال:عیّن الصّحیح حسب أحکام الوصف:
1) رأیت المعلِّمین المجدّونَ
2) رأیت المعلِّمین المجدّینَ
3) رأیت المعلِّمین المجّدتینِ
4) رأیت المعلِّمین مجدّین
پاسخ: گزینهی «2»؛در این گزینه، صفت مانند موصوف خود هم جمع است، هم مذکر است، هم معرفه است و هم دارای اعراب منصوبی یا مجروری است. یعنی در هر چهار مورد لازم، از موصوف خود تبعیت نموده و با آن مطابقت دارد.
تشریح گزینههای نادرست:
گزینهی «1»: صفت در اعراب با موصوف یکی نیست؛ موصوف «منصوب» با اعراب فرعی «ی» است ولی صفت «مرفوع» با اعراب فرعی «و» است.
گزینهی «3»: صفت در جنس و تعداد با موصوف یکی نیست؛ موصوف جمع مذکر است اما صفت مثنای مؤنث!!
گزینهی «4»: صفت در معرفه و نکره بودن با موصوف یکی نیست؛ موصوف معرّف به «أل» است اما صفت نکره آمده است! (در این گزینه، میتوان «مجدّین» را حال مفرد و منصوب بهحساب آورد اما به هر حال نمیتواند صفت باشد!)
سومین نکته:
همانطور که برای جمع غیرعاقل از فعل، اسم اشاره و ضمیر مفرد مؤنث استفاده میکنیم؛ باید برای آن از صفت مفرد مؤنث نیز استفاده کنیم.
مثال:عیِّن الصّحیح:
1) الأزهار الجمیل
2) الکتب النافعه
3) الأشجار الباسق
4) الأعمال السّیّء
پاسخ: گزینهی «2»؛چون «الکتب» جمع غیرعاقل است باید برای آن، صفت بهصورت مفرد مؤنث بهکار رود.
تشریح گزینههای نادرست:
در سایر گزینهها؛ « الأزهار الجمیله» (شکوفههای زیبا)، «الأشجار الباسقه» (درختان بلند) و «الأعمال السّیّء » (کارهای زشت) صحیح است، زیرا در تمامی این موارد، موصوف جمع غیرعاقل است که نیاز به صفت مفرد مؤنث دارد.
چهارمین نکته:
هرگاه پس از یک اسم نکره، جملهای (اعم از اسمیه یا فعلیه) بیاید؛ بهطوری که این جمله، آن اسم نکره را توصیف کند؛ به آن،«جملهی وصفیه» (صفت از نوع جمله)میگویند واعراب آن بهطور محلی تابع موصوف (اسم نکره) خواهد بود.(جملهها و شبه جملهها همواره اعراب را بهصورت محلی میگیرند.)
در کنکورهای جدید، عباراتی با عنوان «عیِّن الجمله فی محلّ الجرّ/النّصب» برای این منظور رایج شده است.
مثال:«وعد الله المؤمنین و المؤمناتجنّات تجریمن تحتها الأنهار …»
«جنّات»: اسم نکره / مفعولبه و منصوب (موصوف برای جملهی وصفیّه)
«تجری»: (جملهی فعلیه) جملهی وصفیه برای «جنات» و محلاً منصوب به تبعیت از اعراب موصوف خود «جنات»
دقت کنید کهدر ترجمهی جملهی وصفیه قبل از ترجمهی فعل، ازحرف ربط «که»استفاده میکنیم.
خداوند به مردان و زنان باایمان، بهشتهایی را وعده داده است «که» زیر آنها نهرها جاری است …
ویژگیهای اضافه (مضاف و مضافالیه):
1)مضاف هیچگاه «ال» و تنوین نمیگیرد؛پس «الکتاب المعلّم» یا «کتابٌ المعلِّم» نادرست است.
2)اگر جمع مذکر یا مثنی، مضاف واقع شود؛ «نون» آخر آن حذف میشود؛
مثال:معلّمون + المدرسه: معلّمو المدرسه / مجاهدین + العلم : مجاهدی العلم
3) مضافالیه همیشه مجرور است.
پنجمین نکته:
در زبان عربی (برخلاف زبان فارسی)، اگر اسمی همزمان هم صفت داشته باشد و هم مضافالیه،اول مضافإلیه میآید و بعد صفت.
مثال:اگر در فارسی میگوییم: درِ بزرگِ مدرسه (بزرگ: صفت / مدرسه: مضافالیه)
در عربی باید بگوییم: باب المدرسه الکبیر (المدرسه: مضافالیه / الکبیر: صفت)
ششمین نکته:
فراموش نکنیم که هرگاه ضمایر متصل (منصوبی / مجروری) به اسمها بچسبند؛ همواره مضافإلیه و محلاً مجرور هستند.
مثال:أعمالهم = أعمال (مضاف) + «هم» (مضافالیه و محلاً مجرور)
بخش دانلود
برچسب ها
جزوات رایگان کنکور جزوه جزوه تمامی نکات عربی جزوه رایگان جزوه سید محمد علی مرتضوی جزوه عربی سال دوم دبیرستان جزوه کنکور جزوه نکات عربی دبیرستان جزوه نکات وصف و اضافه جمله اسمیه در عربی جمله فعلیه در عربی سید محمد علی مرتضوی عربی عربی دوم دبیرستان عربی سال دوم دبیرستان کنکور کنکور 1395 کنکور 95 کنکور سراسری مضافاليه هميشه مجرور نکات مهم عربی نکات مهم عربی دوم دبیرستان وصف و اضافه