جزوه جامع معانی اشعار فارسی پایه دهم

جزوه جامع معانی اشعار فارسی پایه دهم

جزوه جامع معانی اشعار فارسی پایه دهم

به نام خدا

ستایش

۱-سخنم را به نام ان خداوندی اغاز می کنم که افریننده ی اسمان ها است.خداوندی که از مشتی خاک انسان را افریده است.

۲-پروردگارا فضل خودت را کمک و یاور ما قرار بده و با رحمتت به کار و کردار ما توجه کن.

۳-پروردگارا تو روزی دهنده ی همه ی موجودات اشکار و پنهان (مجازا همه ی موجودات)هستی.تو افریننده ی هر انسان دانا و نادان (مجازا هه ی انسان ها )می باشی.

۴-پروردگارا چه خوش است که سخن گفتن من از توست (سبب قدرت گویایی من است)تو ظاهر و باطن من هستی.

۵-پروردگارا وقتی هنگام بهار اشکار می شوی (زیبایی و سرسبزی بهار)به استی مثل این است که از چهره ات روبند و نقاب را برداشتی و ان را به همگان نشان دادی.

۶-پروردگارا اگر روشنایی چهره ی زیبایت را بر جهان بتابانی تصویرها و نشانه های شگفت اور و تازه ای رسم می کنی.

۷-پروردگارا گل به سبب ارزومندی و دل بستگی به تو در بهار شکوفا می شودو به علت اشتیاق به تو رنگ هایش شمردنی نیست.

۸-پروردگارا هر ستایش و توصیفی که در وصف تو بگویم تو برتر از ان هستی من مطمعن هستم که بی تردید جان جان ها هستی.

۹-خداوندا اندیشه ی اندک من از درک بزرگی تو ناتوان است (من درباره ی شکوهمندی و جایگاهت هیچ سخنی نمی توانم بگویم )و فقط تو به رازهای افرینش اگاهی داری (تنها خودت می دانی که چگونه تو را باید وصف کرد.)

درس یکم(چشمه)

۱-چشمه ای جوشان خودنما و تندرو از زیر تخته سنگی جاری شد.

۲-چشمه گاه مانند صدف بر اثر خروشندگی دهانش کف الود می شد و گاهی چون تیری که به سوی هدف می رود راست و سریع به پیش می رفت.

منبع:ایتا,کانال تدریس یار دهم