جزوه نکات عربی عمومی کنکور مبحث منصوبات

جزوه نکات عربی عمومی کنکور مبحث منصوبات

جزوه نکات عربی عمومی کنکور مبحث منصوبات

یک جزوه بسیار عالی از عربی عمومی کنکور مبحث منصوبات

کمی از داخل جزوه :

در کنکور سراسری هر سال، به طور میانگین ۴ سؤال در بخش قواعد از مبحث «منصوبات» مطرح میشود که نشان از اهمیت این مبحث دارد، اینک بر آن شدیم تا آن را بهطور موجز و کاربردی برایتان آموزش دهیم.

مفعولٌ به: اسمی است منصوب که فعل بر آن واقع شده است، یعنی مفعولٌبه فقط در جملاتی که فعل آنها متعدی باشد، می آید به بیان دیگر فعل لازم مفعولٌبه ندارد.

نکته ی مهم: برخی فعلها دارای یک مفعولٌبه هستند که تعدادشان بیشمار است، اما برخی فعل ها دو مفعولٌ به میگیرند.

– مفعول مطلق: مصدری است منصوب از جنس فعل جمله که برای تأکید و بیان نوع فعل به کار میرود.

-تأکیدی: زمانیکه مصدر فعل جمله به تنهایی (بدون صفت یا مضافٌالیه) و برای تأکید معنای فعل و برطرف کردن شک می آید.

– مفعولٌ فیه: اسمی است منصوب که بر زمان یا مکان وقوع فعل دلالت دارد و دربردارندهی مفهوم حرف( فی: در) میباشد.

نکته :  -بعضی اسمها علاوه بر نقش ظرف (مفعولٌ فیه) نقشهای دیگری چون (مبتدا، خبر، فاعل، مفعول و …) را نیز میپذیرند .

– حال: اسمی است غالباً مشتق، نکره و منصوب که حالت و هیئت صاحب خود را در حین وقوع فعل بیان میکند و در جواب «چطور» و «چگونه» میآید.

نکته ی مهم: «واو حالیه» در جمله ی اسمیه قبل از ضمیر و در جمله ی فعلیه قبل از فعل ماضی مثبت و مقرون به «قد» می آید.

– تمییز: اسمی است غالباً جامد، نکره و منصوب که از اسم یا عبارت پیش از خود رفع ابهام میکند و دربردارنده ی معنای «من» بیانی است و در جواب «از چه لحاظ»، «از چه نظر» و «از چه چیز » می آید.

-مفرّغ: زمانی است که مستثنیمنه در جمله ذکر نشود، یعنی جملهی قبل از «إلّا» ناقص باشد. مستثنای مفرّغ فقط در جملات منفی و سؤالی می آید.